Παρασκευή 1/6/2007 μεσημέρι
Κέντρο και περιμένω. Συνάντηση και κλασικά έχω φτάσει πιο νωρίς. Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό. Μάλλον θα είναι στα πλαίσια της τελειομανίας του ζώδιου μου...
Συνάντηση για άλλη μια φορά με άτομο που με αφήνει συναισθηματικά αδιάφορο. Και ένα χρόνο να κάνω να μιλήσω μ’ αυτά τα άτομα και μία μέρα, είναι το ίδιο πράγμα. Δεν έχουν κάτι κακό. Ούτε εγώ το έχω και κανείς δεν το έχει. Απλώς με κάποιους ανθρώπους δεν κάνεις «κλικ», πώς να γίνει?
Ευτυχώς το βράδυ θα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον.
Βλέπω τον κόσμο να περνάει. Δείχνουν χαρούμενοι κι αυτό δείχνει να με παραξενεύει…What’s wrong with me τελοσπάντων? Α, ένα ζευγάρι δίπλα μου τσακώνεται χαμηλόφωνα. Τι χαμηλόφωνα δηλαδή που οι φωνές τους διαπερνούν αυτές του Ozzy?
Και περιμένω… και χαζεύω…
«Se 10 8a eimai ekei»
Περισσότερο χάζεμα, λοιπόν. Το κόκκινο τελικά είναι όντως της μόδας. Ωραία γιατί με το μαύρο σκάω.
Ωχ, έλεος. Τόσο παράξενο είναι να κάθεται κάποιος και να γράφει? Και δεν κοιτάει και κανένα αγόρι! Μόνο κορίτσια :-Ρ Θα προσπαθήσω να κομπλάρω κάποιον κοιτώντας τον συνέχεια. (τελικά όταν βαριέμαι ή θα κάνω ή θα γράφω μαλακίες :-Ρ)
Ε ρε πούστη μου όλοι με τα γυαλιά τους! Α να ένας. Μπααα… Τι γίνεται ρε γαμώτο? Μόνο εγώ κομπλάρω όταν με κοιτάνε?
Πέρασε κι ώρα με τις αηδίες μου, ήρθε και η άλλη
