Talkin' to me

Κυριακή 27/5/2007 απόγευμα

Κάτι με έπιασε εδώ πέρα και γράφω πολύ…Αυτά παθαίνεις όταν δεν έχεις ADSL! Πιάνεις κουβέντα με τον εαυτό σου. Και σου απαντάει κιόλας!!

v Σκέφτομαι τους φίλους μου έντονα αυτές τις μέρες. Όχι μόνο υπαρκτά πρόσωπα, ακόμα και την ιδέα του «φίλου» όπως την έχω στο, τέλος πάντων, μυαλό μου. Απ’ ότι κατάλαβα ψάχνω για φίλο τον εαυτό μου, εσένα, ή κάποιον που θα σου μοιάζει. Τέτοια άτομα όμως δεν τα αντέχω και λογικό είναι αφού ούτε εσένα σε αντέχω!

Ø Κοίτα, ούτε εγώ σε αντέχω αλλά αφού είμαστε ένα, σκάσε και ζήσε! Στο θέμα μας τώρα: Και πάει στο διάλο τον βρίσκεις αυτόν τον «τέλειο» φίλο. Πρέπει να τον κρατήσεις όμως…Και για να το καταφέρεις αυτό, τράβα μάθε τον καλά. Αλλά όταν λέω καλά εννοώ ΚΑΛΑ!! Μην τολμήσεις και κάνεις υποθέσεις! Δε μπορείς να τον κατηγορήσεις για κάτι που ενώ εσύ μπορείς να το κάνεις αυτός δε μπορεί. Εσύ, άνθρωπέ μου, κάνε ό,τι γουστάρεις αλλά μην περιμένεις κι απ’ τον άλλο να κάνει το ίδιο…Μεγάλο μάθημα ζωής αυτό :-Ρ Γιατί εσύ μπορεί να πιστεύεις ότι όλοι δικαιούνται δεύτερη ευκαιρία αλλά ο άλλος δε στη δίνει! Τι να του πεις κιόλας? Ο καθένας κάνει ό,τι του καυλώσει. Και έτσι πρέπει. Το δικό σου ζήτημα, τώρα, είναι αν θα δεχτείς την κατάσταση ως έχει και «ok πάμε παρακάτω» ή θα αρχίσεις τα τηλέφωνα ή τα…γράμματα του στυλ «Γιατί…παιδί μου...δε με συγχωρείς, ε?». Κοίτα, για τη δικιά σου ψυχική υγεία, ξέχνα το. Μην κολλάς σε καταστάσεις που δεν αλλάζουν.

v Ναι αλλά να μην προσπαθήσω να τις αλλάξω? Θα με τρώνε τα «αν» και τα «μήπως» μετά ρε συ…Και στο κάτω-κάτω αν θες κάποιον τόσο πολύ και τον έχεις αγαπήσει τόσο πολύ δε μπορείς έτσι απλά να το αφήσεις το θέμα!!

Ø Ωραία! Προσπάθησε όσο μπορείς! Μίλα του, εξήγησέ του, γίνε ρεζίλι βάζοντας τα κλάματα ενώ του μιλάς στο τηλέφωνο, αν θες ανέβα και στην Ακρόπολη και πέσε στο πιάτο του ανυποψίαστου Ιταλού που τρώει το mouzaka του στην Πλάκα αλλά μετά τι? Όταν δεις ότι δεν αλλάζει η κατάσταση, σε τι ακριβώς σε ωφελεί να κλαίγεσαι? ΞΕΚΟΛΛΑ!! Δεν κάνεις κακό μόνο σε εμάς αλλά και σ’ αυτούς που θα προσπαθήσουν να σε πλησιάσουν αλλά εσύ θα ζεις στη «Νικόλια» εποχή…

v Καλά δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Απλώς έχω κολλήσει στο

Ø Απλώστρα!!! Δεν έχει «απλώς»! Έχεις δύο επιλογές: ή let it go ή μείνε μόνος σου με τις αναμνήσεις πριν τη μαλακία σου και περίμενε τη συγχώρεσή του.

v Μα μαζί θα μείνουμε μόνοι μας :-Ρ Είσαι κομμάτι μου όσο και να με βρίζεις…

Ø Το ξέρω. Αλλά σκέψου μόνο τι θα τραβήξεις αν επιμείνεις!!

v Καλά θα δούμε.

Ø Δεκτό.(προς το παρόν...)